Teoretycznie
do zagospodarowania jest prawie 3,2 miliarda hektarów, na których
można by posadzić rośliny z gatunku Cannabis. Obecnie na jednego
mieszkańca Ziemi przypada 1 hektar lądu.
Tworząca się przez miliony lat gleba różni się barwą, zawartością
składników mineralnych i składem mechanicznym. Może być
brunatna, czarna, czerwona, żółta. Oprócz suchego piasku powstały
też wilgotne i żyzne gleby gliniaste. Istnieją także kwaśne
gleby bagienne zawierające torf, lekkie gleby piaszczyste oraz
ciężkie gleby ilaste.
Postaram się scharakteryzować cztery podstawowe rodzaje gleby, z jakimi może
się zetknąć hobbystyczny hodowca roślin z gatunku Cannabis.
Gleby
piaszczyste
Dobrze
przepuszczają wodę i powietrze, łatwo się nagrzewają, ale też
szybko stygną. Zawierają niewiele składników pokarmowych. Zaleta:
łatwość wykonywania mechanicznych zabiegów uprawowych.
Ziarenka
piasku są kuliste, dlatego nie można ich ciasno ułożyć. W skutek
tego w glebie piaszczystej tworzy się mnóstwo przestworów, przez
które np woda przepływa jak przez sito. Dzięki temu zawiera też
dużą ilość powietrza, a więc gazowego azotu i tlenu. Z
chemicznego punktu widzenia gleba piaszczysta zawiera znaczną ilość
kwarcu, ale wykazuje niedobór innych składników mineralnych
ważnych dla wzrostu rośliny. Kwarc przyczynia się do ogrzewania
gleby i odgrywa ważną rolę w powstawaniu silnej struktury roślin
poprzez łatwość przenikania przez systemy korzeniowe.
Ważne
dla nas: gleby piaszczyste wymagają wzbogacenia w próchnicę i
substancje organiczne. Dzięki temu łatwo przepuszczalna gleba staje
się bardziej zwięzła. Można poprawić jej strukturę przez częste
ściółkowanie oraz nawożenie mączką skalną, zawierającą ił
oraz kompostem zawierającym glinę.
Gleby
gliniaste
Bogate
w próchnicę dość szybko się nagrzewają i odznaczają się dużą
zdolnością zatrzymania wody i składników pokarmowych. Zawierają
także znaczące ilości wapnia. Poszczególne składniki mechaniczne
są połączone w grudki, zapewniające bardziej zwartą strukturę
niż w glebach piaszczystych. Wewnątrz grudek magazynowana jest woda
i składniki pokarmowe, w większych przestworach znajduje się
powietrze. Dobra struktura gleby sprzyja działalności pożytecznych organizmów glebowych. Bogatą w próchnicę glebę gliniastą można
rozdrobnić w palcach na miękkie trwałe grudki, które zlepiają się
ze sobą po ponownym ściśnięciu.
Ważne
dla nas: gleby gliniaste, uważane są za dobre ziemie ogrodowe.
Wymagają normalnych zabiegów pielęgnacyjnych: nawożenia
kompostem, ściółkowania utrzymujących i zwiększających żyzność.
Gleby
ilaste
są
z natury ciężkie, słabo przepuszczalne dla wody i powietrza, wolno
się nagrzewają. Poszczególne cząstki, po zwilżeniu zbijają się
w zwartą masę, która z kolei w czasie suszy twardnieje i pęka.
Iły mają dużą zdolność zatrzymywania składników pokarmowych,
ale spulchnianie tych gleb oraz wykonywanie innych zabiegów
uprawowych jest uciążliwe.
Ważne
dla nas: strukturę gleb ilastych należy poprawiać, dodając piasek
i regularnie zasilając kompostem. Systematyczne ściółkowanie
także zwiększa pulchność iłów. Warto na nie wysiewać rośliny
głęboko korzeniące się. Poprawa struktury jest warunkiem żyzności
gleb ilastych. W razie konieczności należy je zdrenować.
Gleby
torfowe
Zbudowane
są z substancji organicznej. Mają odczyn bardzo kwaśny, zawierają
też niewiele składników pokarmowych oraz odznaczają się dużą
pojemnością wodną. Glebę torfową można łatwo zgnieść w dłoni
jak gąbkę.
Konopie hodowane na glebie kwaśnej mają żółknące liście i nie rosną dobrze.
Jeśli okaże się, że twoja gleba jest kwaśna to nawapniaj ją
używając gaszonego wapna, kredy, sproszkowanego wapienia, skorup od
jajek
Ważne
dla nas: gleba powstała z torfu wysokiego; wymaga dodatku piasku,
mączki skalnej, wapna i kompostu. Ulepszenie tej gleby łączy się z
pewnym wysiłkiem, ale przy odrobinie cierpliwości można
doprowadzić do dobrego plonowania. Gleby z torfu niskiego, które
powstają na płytkich terenach podmokłych, zawierają wystarczającą
ilość wapnia; ich odczyn waha się od obojętnego do słabo
zasadowego.
Moim
skromnym zdaniem gleba powinna być bogata w
azot, potas, wapń, fosfor. Ziemia musi mieć odczyn obojętny (ani
zasadowa, ani kwaśna). W przypadku sadzenia w ogródku należy
wybrać i użyźnić glebę tak, by mogła wyrosnąć tam doskonała
kapusta. Konopie i kapusta rosnące w sąsiedztwie dobrze oddziałują
na siebie. Ziemia
musi być dobrze spulchniona i żyzna. W tym celu posłużę się
przepisem pewnego hodowcy na utworzenie odpowiedniego podłoża pod
konopie:
30% piasku (bez kamieni) , 30% ziemi ze sklepu , 20%
kompostu , 10% słomy , 10% gliny . Można też dodać żwiru (dobrze
trzyma powietrze) , styropian (zapobiega sklejaniu się gleby) , lawa
wulkaniczna (bardzo dobrze trzyma wodę i powietrze w ziemi , do tego
jeszcze odżywia)
W celu wykonania dołka bierzemy szpadel i
udajemy się w wybrane miejsce. Kopiemy niezbyt głęboko (30-35 cm)
natomiast szerokość dołka powinna wynosić około 30-50 cm.
Przygotowane wcześniej podłoże umieszczamy w dołku. Jeżeli
wysiewamy konopie na tzw. nieużytkach (na utajonych polach, nad
rzekami, jeziorami, na polanach i innych uroczyskach), dobrą
wskazówką żyzności gleby jest zdrowa, wysoka i soczysta pokrzywa.
W takim miejscu, po wykarczowaniu, przekopaniu i wypieleniu możemy
być pewni, że wysiew się przyjmie i osiągniemy sukces.
Mam
nadzieję, że ten krótki przewodnik po rodzajach gleby pomoże wam w
wyborze optymalnego miejsca do uprawy konopi. Nie jest to roślina
wymagająca, ale chcąc maksymalnie wykorzystać cały potencjał
zawarty w materiale genetycznym wybranej przez was odmiany warto
zapewnić jej jak najlepsze warunki kwitnienia.